Mijn opa
Mijn lieve, lieve opa.
Hij heeft zoveel schilderijen geschilderd.
De één nog mooier dan de ander.
Maar ze hebben allemaal wat gemeen, ze zijn gemaakt
door mijn opa !
Ik herinner me nog goed dat ik bij hun heb gelogeerd en ik zat beneden samen met oma.
Opa zat boven te schilderen aan een nieuw schilderij of
één waar hij al mee bezig was.
Toen hij beneden kwam ging hij naast me zitten en keken
we samen TV of zaten we spelletje te doen op de tablet.
Ik was gelukkig, tot de dag dat opa stierf.
Het was een zwarte dag voor mij en mijn familie.
Maar mijn familie en ik weten dat hij nu in de hemel is
en dat hij op ons let.
Ik ga hem nog steeds trots maken.
Ik word paleontoloog !!!
Kay
Kees van Kooten
‘ Hij was een kunstenaar,’ zeggen de meeste mensen.
Een man van stilte, een … subtiele man.
Maar hij was meer: Vogelaar, leraar, handelaar,
gids … maar vooral iemand om naar op te kijken.
Een vaderfiguur.
Hij deed van alles met, en voor zijn kleinkinderen. Naar de paardjes met Zoe, boten kijken met Kay, en hij bracht mij
elke dag naar school.
Hij stond elke dag om 6:00 uur op.
Hij zij tegen Hennie: ' Schat, ik ga even Noah naar school brengen. ‘
En ging weg. Geen koffie, ontbijt op bed.
Maar zijn eigen kinderen vergat hij ook nooit.
Maar … Jullie lezen dit voor het deel van hem wat … hij eigenlijk het minst liet zien.
De kunstenaar.
Maar daar heb ik niks over te zeggen.
Ik probeer te schrijven, en verzin steeds nieuwe verhalen.
' Ik keek naar hem uit de deuropening’ en ‘ Wij schilderden samen in zijn galerij.’
Maar dat deden we niet.
Ik heb geen verhalen over zijn kunst.
Het enige wat ik weet, is dat hij naar zijn galerij ging … en schilderde. ‘ Laat hem maar even,’ zei oma.
‘ Hij moet concentreren.’
Vroeger dacht ik daar niet echt over na.
Uiteindelijk komt hij toch naar beneden, eten we
een appel, en leest hij een verhaaltje voor … Maar daar herinneren wij hem juist het meest aan.
Raar, toch ?
Voor u misschien niet, u zag de mooie schilderijen.
En ik zag een mooi mens.
Mijn opa.
